Prije četvrt vijeka, uoči transformacije Evropske zajednice u Evropsku uniju, na Evroviziji 1990. godine održanoj u Zagrebu predstavnik Italije Toto Kutunjo otpjevao je “Insieme” (Zajedno), kao poruku ohrabrivanja ujedinjenja na višem nivou.

Ljubitelji dobrog zvuka ipak su bili razočarani što je pobjeda izmakla francuskoj predstavnici, porijeklom sa Antila, Žoel Ursul, i fantastičnom “Crno-bijelom bluzu”, koji je nosio poruku multikulturalnosti i borbe protiv rasizma.

Ma kojoj generaciji tada da ste pripadali razlog prednosti bio vam je prilično nerazumljiv, baš kao što su danas, u žicom ograđenim državama nejasna zagovaranja tolerancije dok desetine hiljada ljudi u užasavajućim uslovima danima čekaju da nastave put u bolje sjutra.

“Zajedno” je možda i osmišljeno kao svojevrsna himna ove glomazne birokratske tvorevine, ali je Evropljani ne pjevaju iz srca. Ili makar ne onako kako je Lady Gaga otpjevala američku himnu na otvaranju Super Bowla. U nekoliko minuta pokazale su se sve razlike dviju zapadnih civilizacija, od kojih jedna bez pogovora brani svoje principe, a druga nastoji da ih sama sebi nametne.

Ovo u najvećoj mjeri reflektuju tržišta i načini na koji se negativni istočni uticaji prelivaju na njih, poput jučerašnjeg udarca koji je došao iz Japana. No, Evropskoj centralnoj banci poruka nikad dovoljno, niti uvijek iste pjesme i istih grešaka.