Formula za izračunavanje bogatstva jedne zemlje u okolnostima kada bi znanje da se oni alociraju bilo univerzalno ukazivala bi da je ono direktno proporcionalno prirodnim resursima kojima ona raspolaže. Međutim, ukoliko bi se napravila lista koja bi zemlje svijeta sortirala po količini prirodnog bogatstva po glavi stanovnika, uvidjeli bismo da je Crna Gora u toj kategoriji znatno ispred vodećih svjetskih ekonomija, ali i da je njen učinak istovremeno najslabiji.

Stoga formula kojom bi se odredila veza između potencijala i rezultata sugeriše da je nacionalno bogatstvo jednako količini resursa pomnoženoj znanjem da se oni iskoriste, podijeljeno vremenom neophodnim za alokaciju resursa. Iako su napori da se investiciona klima poboljša ulagani više od deceniju, problem presporog procesa stavljanja novog kapitala u funkciju i dalje je jedna od ključnih manjkavosti crnogorske privrede.

Problem neprepoznavanja ključnih izvora kapitala pomjera kurs kretanja crnogorske privrede ka dužničkoj krizi, jer se umjesto dostupnih resursa koje naša zemlja ima zadovoljavaju komplikovani uslovi kako bi tuđi, manje raspoloživi, postali dostupni. Odnos koji imamo prema prirodnim resursima paralelno egzistira i u svijetu finansijskih instrumenata. Finansijski inžinjering za većinu subjekata na tržištu i dalje je pojam koji poznaju samo u teoriji, uprkos činjenici da bi mnogim subjektima mogao biti izvor sredstava.

Definisanje novih finansijskih instrumenata u skladu sa zahtjevima onih koji su spremni da ulažu novac omogućilo bi velikom broju privrednih subjekata da bez zaduživanja dođu do novih sredstava, što bi, istovremeno, predstavljalo rasterećenje za banke koje su u velikoj mjeri pogođene nekvalitetnim kreditima. Ovakvi potezi bili bi ključni za kompanije sa malom finansijskom snagom, a dodatne povoljnosti imali bi penzioni i investicioni fondovi.

Diversifikovanje tržišta osiguranja bilo bi dodatna prednost, jer bi na taj način bilo jednostavnije imati kolateral kojim bi se obezbjeđivalo od daljih rizika. Bez obzira na potencijale i kod prirodnih i kod finansijskih resursa, samo promjena našeg odnosa prema njima i otklon potrebe da ih tražimo van našeg tržišta proizvodima i uslugama koji na njemu postoje može se obezbijediti globalna dostupnost.