“Donnez-moi deux lignes de la main d’un homme, et j’y trouverai de quoi suffire à sa condamnation”, čuvena je izreka kardinala Rišeljea, rođenog na današnji dan prije 430 godina.

Engleski prevod ove rečenice, koja bolje od bilo čega ikad napisanog opisuje položaj čovjeka pred zakonima i sudom je: “If you give me six lines written by the hand of the most honest of men, I will find something in them which will hang him”. Doslovni prevod rečenice sa francuskog bio bi “dajte mi dva rukom napisana reda nekog čovjeka i naći ću dovoljno toga da bude osuđen”.

Engleski prevod sadrži šest redova umjesto dva reda, najpoštenijeg čovjeka i vješanje kao kaznu. Fraza je u pitanju, ali zvuči bizarno kada vam npr. tokom filma deux lignes bude titlovano kao six lines.

U našoj literaturi Rišeljea citiraju ovako: “Dajte mi bilo koju rečenicu iz bilo koje knjige i ja ću u njoj naći razlog da autora pošaljem na vješala”. Prevodilac je imao potrebu da pomene nigdje pomenutu knjigu…

Vratimo se Rišeljeu. Vjerovao je da svako ljudsko biće ima nešto za zatvor, bolnicu i ludnicu, a samo sticaj okolnosti određuje hoće li tamo dospjeti.

Prevod na jezike za ovo govorno područje je iz XVII vijeka i teško da je tada, čak i onaj ko je poznajući jezik toliko pronikao u mentalitet ovdašnjeg svijeta, mogao naslutiti buduće forme prenošenja misli javnosti koje nisu knjige.

U eri internet-portala i komentara koji prate tekstove, te pored statusa i tvitova prepunih mržnje, posebno onih na temu ljudskih prava, više i nije teško razabrati zašto je autorima mjesto u nekoj instituciji.

Danas vlada i neki trend vitlanja imaginarnim poštenjem, ne samo u potrebi da se lopovluk naziva “snalaženjem”, već i da većinu priča o poslovanju prati “sve je 100% legalno” (neki tu dodaju i “đece mi”), iako takav apsolut ne postoji.